उशीर

आज आपलं बाहेर जायचं ठरलं होत
मला यायला फारच उशीर झाला होता
मी लपून पाहिलं होत तुला,
तू उभी होतीस, तिथेच रोजच्या जागेवर
बहुतेक रागावली होतीस तू
माझं कारणही काही नवीन नव्हतं
मी आलो तुझ्याजवळ
तू पाठ फिरवलीस रागावून
मी तुला गरका मारून तुझ्यासमोर आलो
तू म्हणालीस,
"आज काय बोलणार आहेस तू?
आपण जाणार हेही विसरलास तू?
तासाभरापासून वाट पाहतेय मी तुझी
कोणत्या कामात इतका गुंतला होतास तू ?"
मी निरुत्तर होतो नेहमीप्रमाणे ,
पण वेळ मारून न्यायाची होती मला
मी तुझ्या मागे गेलो आणि लाडात म्हणालो
"तू रागावलीस ना कि खूप छान दिसतेस
गालातल्या गालात खूप छान हसतेस
माझ्या चुकांना खूप लवकर विसरतेस
अन म्हणूनच मला तू खूप आवडतेस"
तुझा राग आता कुठे टिकणार होता,
तू आता मागे वळली होतीस,
मी जागेवर स्तब्ध झालो होतो
तू माझ्या फार जवळ आली होतीस
आता तू माझ्या डोळ्यात बघून म्हणालीस
"माझ्यावर इतके प्रेम जन्मभर करशील ना?
मी नाही आल्यावर माझी वाट पाहशील ना?
मी रागावल्यावर मला मनावशील ना?
माझ्या स्वप्नात जन्मभर हरवशील ना?"
अचानक बोलता बोलता तू थांबलीस
त्या क्षणाला शांतताच मान्य होती वाटत
मला हि शांतता असह्य झाली
मी तुझा हात माझ्या हातात घेतला,
अन तुझ्या डोळ्यात पहिले,तेही ओले झाले होते,
तुझ्या माझ्यातलं दोन श्वासाचं अंतर जाणवत होतं
मी धीर केला अन म्हणालो,
"माझं तुझ्यावर प्रेम आहे, जन्मांपासून जन्मांपर्यंत
मी तुझी वाट पाहिल, शेवटच्या श्वासापर्यंत
खरंच तुला मी मनावेल, तू हसेपर्यंत
तूच तू असशील स्वप्नात, मी असेपर्यंत"
आता तू हसली होतीस, अन थोडी लाजली होती....
हे सर्व ऐकायची तुझी चाल मला पहिलेच समजली होती.....